دیوارها

هرقدر هم بلند باشند

اسیرت نمی کنند

ما پرواز را آموخته ایم

بیا تا دور دست ترین قله ها پرواز کنیم

و دل انگیز ترین آواز را سر دهیم

من

رویایی دارم

به رنگ راز آلود ترین غروب

و طعم عجیب ترین سکوت

شوق بودن با تو

از من آدمی ساخته که غروبها را می فهمد

و تنهایی درختها را احساس می کند

شوق بودن با تو

هر روز ویرانم می کند

تو هم می دانی، عاقبت چگونه خواهم سوخت

در آتشی که گرما بخش زندگی توست

آخرین آواز را سر می دهم:

به دیوارها دل مبند

گفته اند آن زن زنی دیوانه است

کز لبانش بوسه آسان می دهد

آری اما بوسه از لبهای تو

بر لبان مرده ام جان میدهد

هرگزم در سر نباشد فکر نام

این منم کاینسان تو را جویم به کام

خلوتی میخواهم و آغوش تو

خلوتی میخواهم ولبهای جام

فرصتی تا بر تو دور از چشم غیر

ساغری از باده هستی دهم

بستری میخواهم از گلهای سرخ

تا در آن یک شب تو را مستی دهم

آه ای مردی که لبهای مرا

از شرار بوسه ها سوزانده ای

این کتابی بی سرانجامست و تو

صفحه کوتاهی از آن خوانده ای

براي عشق تمنا كن ولي خار نشو

براي عشق قبول كن ولي غرورتت را از دست نده

براي عشق گريه كن ولي به كسي نگو

براي عشق مثل شمع بسوز ولي نگذار پروانه ببينه

براي عشق پيمان ببند ولي پيمان نشكن

براي عشق جون خودتو بده ولي جون كسي رو نگير

براي عشق وصال كن ولي فرار نكن

براي عشق زندگي كن ولي عاشقونه زندگي كن

براي عشق بمير ولي كسي رو نكش

براي عشق خودت باش ولي خوب باش

که یار از من جدا باشد

ستاره در آسمان نقش زمینه

خودم انگشتر و یارم نگینه

خداوندا نگینم را نگهدار

که یار آخر و اول همینه

خورشید را باور دارم

حتی اگر امروز درخشش را نبینم

عشق را باور دارم

حتی اگر ذره ای به چشم اید

او را باور دارم

حتی اگر همینک صدایش را نشنوم

کمر بسته ام به خودکشی بیخیـــال هم نمی شوم

هم دست اند با من این سیگارهای تلخ

و این لحظه های تنهایی و این خاطرات تلخ

بسوزد خانه لیلی و مجنون که

رسم عاشقی در عالم انداخت

اگر لیلی به مجنون داده می شد

دل هیچ عاشقی رسوا نمی شد

زمستان است و من شنیده ام

روزها کوتاه تر میشوند

ولى . . .

نمیدانم چرا دارند این روزها

هى بلندتر میشوند، بى تو !

سلام مهربونم

میدونم بنده خوبی نیستم

میدونم تنهام نذاشتی میدونم با وجود گناهایی که داشتم همیشه

مراقبم بودی خدا جونم باز هم تنهام نذار

کنارم باش الان بیشتر از قبل ازت انتظار دارم

چون به غیر از خودم باید مراقب یکی دیگه هم باشی که ازم

دوره ولی دلم باهاشه جونم به جونش بنده

بیشتر از خودم یا هر چیز و هر کس دیگه ای دوسش دارم

یکی که به خاطر من غرورشو شکست و کاریو انجام داد که دوست

نداشت

خدا جونم اگه اون طوریش بشه من نمیتونم زنده بمونم

حالا حکمت کاراتو میفهمم کسی که مال من بود و عاشقم برام

فرستادی

قول میدم لیاقتشو داشته باشم عشقم دوست دارم خدا جون عاشقتم

شباوقتی ک بیداری

خداهم با تو بیداره تاوقتی ک نخوابی تو,ازت چش ورنمیداره ازاون بالامیادپایین

خدامی‌گیره دستت روخدا میدونه تو قلبت

چه اندازه تو غم داری خدامیدونه تودنیا,چه چیزی روتوکم داری خدانزدیک قلب توسـت

,بایک آغوش واکرده نذارپلکاتوروی هم

اگه قلبت پره درده خدارومیشه حسش کرد

توی هرحالی که باشی فقـط بایدتوبایادش

توی هرلحظه همراه شی

لوطی شماره کفشت رو بفرست 

بزنیم به پیشونیمون تا مه بدونن خاک پاتیم

دلت را سپردی به من و وعده همیشگی دادی

گفتی که با من همیشه چشمه زلال عشق در قلبت میجوشد

گفتی همیشه آرامـی همـیشه بـه امیــد بــودنم زنــده میـمانی

مدتی است که روزها ، سرد گذشته از سردی هوا ، آب چشمه ی عشقت یخ

بسته رگهای قلـبم بی آب است به یـک کویر خشک رسـیدن هـم بهتر از بـاریدن باران است

فصل عشق تو ، رو به خزان است با تو بودن مثل رفتن به سوی یک کلبه ی بی نام و نشان است

بی خیال ، از عشق نگو برایم بهانه ات را بیاور که منتظر شنیدن آنم

تو هنوز کتاب عشق را نخوانده ای و آمده ای به سراغ صفحه آخرش

هنوز باران عشق را ندیده ای و زیر آسمان آفتابی نشسته ای به انتظار باریدنش

اول بیا و بعد بگو می خواهی بروی تو هنوز نیامده داری میروی

اگر این اسـت امروز تو ، وای به حال فردایت دیگر حوصله ندارم سر کنم با غمهایت

بارها رفتی و خودم آمدم به سراغت ، این بار دگر حتی نمینشینم چشم به راهت

باور اینکه تو از خوبها نیستی برایت بسی دشوار است اما این دست خودت نیست تو همینی

دیدنت حالم را خراب میکند ، زین پس به جای تو با تنهایی قرار میگذارم

اینگونه قلبم با تنهایی روزهایش را فردا میکند

دلت به حالم نسوزد ، اینک این حال من است که سوخته ، چشمهای خیسم

به انتهای جاده ای که تو را در آن ندارد چشم دوخته و می شمارد

ثانیه هایی که از رویاهایم فراری اند

به جای نفس آه میکشم و به جای غم حسرت میخورم ، خاطره هایم را جا میگذارم

و دیگر جای قدمهایت پا نمیگذارم

دیـشـبــــــــــــ بــه ســیـگــــــــار گفتم:

خــــــــوش بـحــالـتـــــــــ

تو از من خوش بخت تری .

گفت: چـــــــــــرا ؟!

گفتم: تـــــــو آتش بر سر داری

و مــن بــر دل

تو باهر پـــــــکــی که بهت میزنند . . .

خـــــــــاکــسـتـــر میشی

و من با هر خــــــــــــاطـره ای که یـــــاد میارم آتــــیـش میگیرم . . .

تو دود میشی و یه بویی ازت تو هــوا میمونه

اما من زیر خـــــــــاک میرم و عـطـــرمـم باهام چال میشه !

تو تــــــمـوم میشی یه فـیــلـتـــر ازت بـاقی میمونه . . .

و از مـــنـــــــــــــــــ هــــیچـــــــــــــــــ . . .

دیدم دیگه بـویـی ازش نمیاد ! سرم و چرخوندم دیدم خــــــــامــوش شده !

گفتم: اینم آخـــــــــریش که تو باد و پـــکـــ به انـتـهــا میرسی

و من ســـــــالــهـاستــــــــــ که هنوز نـــرســیـــدم !! نــــــــــــــــــرســــــــیدم . .

به رویدادی بزرگ محتاجم

اتفاقی که بی خبر باشد کاش وقتی به خانه برگشتم

کفش های " تـــو " پشت در باشد !

.

.

.

انــگار تنــها اســتثنای دنــیا منــم

کـه هیــچ وقــت دل ام شــاد نمیــشود!